سفره های خالی را از یاد نبریم!

در ماه ضیافت الهی؛

سفره های خالی را از یاد نبریم!

دستگیری از نیازمندان گرچه وظیفه ای انسانی برای همه ایام سال است، اما در ماه رمضان این ضرورت بیشتر خود را نشان می دهد.

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»- سید محمد مهدی موسوی، پرسیدند:«چرا خداوند روزه را بر ما واجب کرد؟» امام حسن عسکری (ع) در پاسخ فرمود: «برای اینکه ثروتمند گرسنگی را حس کند تا به فقیر ببخشد».

بی شک یکی از فلسفه های روزه گرفتن، همین درک مشقت و محنتِ فقرا و البته احساس مسئولیت برای دستگیری از آنان است که این دستگیری و رسیدگی، نشانی از «رسم مسلمانی» ماست تا کماکان «اسم انسانی» مان پا برجا باشد.

گرچه در آغازین روزهای ضیافت الهی- این ماه خوب خدا- هستیم، اما به هر طریق گریزی از سنت گذر ساعت ها، دقیقه ها و ثانیه ها نیست؛ از این روست که با چشم بر هم زدنی شاهد اتمام این ماه عزیز خواهیم بود و این که عید فطر آمده و بدین سان، رمضان سال 1392 خورشیدی نیز به تاریخ پیوسته است.

با وجود گرمای طاقت فرسای هوا و حدود 17 ساعت گرسنگی و تشنگی، اما اگر نیک بنگریم باید بگوییم که از حیث معنوی، روزها و ساعات خوبی را پشت سر می گذاریم؛ روزهایی که حتی خوابیدن در آن توام با ثواب است و کاری عبادی.
 

این ایام تکرار ناشدنی سال زیباست، اما زیباتر می شود اگر همراه با برانگیخته شدن احساسات، عواطف و وجدان‌های خفته ای باشد که در دیگر ایام سال، عموما دچار مَرض مُسری روزمرگی و بی تفاوتی است.

این روزمرگی ها و بی تفاوتی ها به ویژه در مسایل اجتماعی به شدت مورد نکوهش اسلام است چه آن که قرآن کریم، این قانون اساسی مکتب، ما را نسبت به شهروندان جامعه اسلامی و رسیدگی به وضعیت آن ها مسئول می داند که این مسئولیت البته در قبال خویشان و همسایگان یک مسئولیت مستقیم به شمار می رود.

به ویژه آن که این کتاب آسمانی در آیه 36 سوره مبارکه نساء پس از رسیدگی به اقوام و خویشاوندان، ما را به لزوم رعایت حال همسایگان سفارش فرموده است؛ «وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبی وَ الْجارِ الْجُنُبِ»؛ البته بر اساس آموزه های ناب اسلامی، هم همسایه نزدیک و هم همسایه دور، هم خویش و هم بیگانه، از جمله کسانی هستند که ما موظف به رسیدگی به حال آنان هستیم.

این روزها افطار و سحر که می شود، سفره های بسیاری برای روزه‌داران ضیافت الهی پهن می شود. بعضی سفره ها معمولی‌اند و برخی رنگین تر و پر زرق و برق تر، اما در این میان و در این اوضاع نابه‌سامان اقتصادی، کم نیستند سفره هایی که خالی تر از گذشته، از اندک مواد غذایی نیز گاه بی بهره اند!

دستگیری از نیازمندان و یاری رسانی به محرومان گرچه وظیفه ای انسانی برای همه ایام سال است، اما در ماه مبارک رمضان این ضرورت بیشتر خود را نشان می دهد و به راستی مگر هدف ما از انجام عباداتی چون روزه و نماز ، رسیدن به خدا و رنگ و بوی الهی گرفتن نیست پس چه خوب است که روزه داری ما و اقامه نماز ما توام باشد با حس مسئولیت مسلمانی ما در قبال برادران و خواهران ایمانی مان که بر حسب شرایط و اوضاع زندگی ،از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار نیستند.
 

این که ما در دعای روزهای ماه رمضان می گوییم : «اللهم اغن کل فقیر - اللهم اشبع کل جائع- اللهم اکس کل عریان» نیز دقیقا در همین راستاست.

بی تردید، این دعا و ادعیه ای از این دست ، تنها برای خواندن و احیانا حال خوش معنوی یافتن نیست؛ بلکه برای آن است که همه خود را برای مبارزه با فقر و مجاهدت در راه زدودن غبار محرومیت از چهره محرومان و مستضعفان موظف بدانیم.

حسن ختام این وجیزه را به کلامی گهربار از رهبر فرزانه و حکیم انقلاب اختصاص می دهیم که در آذرماه سال 81 با تاکید بر این نکته مهم که همه باید خود را موظف به مواسات بدانند، اظهار داشتند: «مواسات یعنی هیچ خانواده ای از خانواده های مسلمان و هم میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن ؛ به سراغ آنها رفتن و دست کمک رسانی به سوی آنها دراز کردن . امروز این یک وظیفه ی جهانی برای همه ی انسان هایی است که دارای وجدان و اخلاق و عاطفه ی انسانی هستند؛ اما برای مسلمانها علاوه ی بر این که یک وظیفه ی اخلاقی و عاطفی است، یک وظیفه ی دینی است.»