- ۱۹ مهر ۹۴ ، ۱۲:۵۴
بسیجیان ،جهادگران و نظامیان دریادل ایران اسلامی
بر اساس آیات قران و احادیث و در راستای اطاعت از رهبری و نشر فرهنگ ایثار و شهادت و فرهنگ بسیجی و جهادی و ارزش های دفاع مقدسبسیجیان ،جهادگران و نظامیان دریادل ایران اسلامی
بر اساس آیات قران و احادیث و در راستای اطاعت از رهبری و نشر فرهنگ ایثار و شهادت و فرهنگ بسیجی و جهادی و ارزش های دفاع مقدسمنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ---- بر گرفته از وبلاگ ( kootelevall.blog.ir)
منَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا/(23 ، احزاب)
سردار همدانی از فرماندهان عالی رتبه سپاه و جانشین فرمانده کل سپاه در قرارگاه امام حسین(ع) در دفاع از حرم عقیله بنی هاشم حضرت زینب(س)، دیشب (پنجشنبه) در حومه حلب به شهادت رسید.
رفته ای ســـردار ، دست خالقـــم همراه تو
پاس میـــدارند یاران خــــون و اردوگاه تو
همـــــدم پروردگـاری ، همنفــس بـا اولیــا
خفته در آغـــوش تو خــال لــبِ اَنحــاحِ تو
تو حبیب ابن مظاهــرگونه ای ،ما والح ات
می کند مـــوی تو روشن جایگاه و جاهِ تو
بوده ای در حبس و آزادی کنون از قید تن
با حسین ابن علی(ع) هم باده در درگاه ،تو
مــزد خود را تو گرفتی ،مثل همرزمان خود
همّت و چمـــران و احمـــد ،میرِ بندرگاه تو
در دفــــاعِ از حــــرم دادی تو جان پاک را
صاحبش خود میبرد ، هستی فقــط آگاه، تو
در حــــریمِ کبـــریائــی انتــظارت میــکشند
مــــرگِ در بستر همیشه مـــورد اکــراه تو
احمدیزدانی
ای شهـد شیـرین عسـل ،ای نیش ، زنبور
مــــــوســـــایِ پیغمبـــر ، عصاواژها ، طور
یــاحَـــیّ و یاقیّــــوم ،ای عطــــــر دلاویـــز
ای کهکشانهــا راتو حاکــــم بـوده تا مــــور
کـــردی محمّـــد را امیـــن، دادی رســـالت
نازل نمــــودی در حـــــرا آیات پـر شــــــور
بــاریـــد از رحمـــــت به روی دشمنـــانـش
بدخــواه کــــردی یارو هـــــر بد را از او دور
از نـــو دوبــاره دســـت حــــــوّا را بــه آدم
دادی تو در صحــرای ســـــوزانِ جبـــل نور
از شرق وغرب وراست تاچپ ،مکرو حیلـه
جمعند تا قــرآن به غربت مـــانده مهـــجور
کشتی و کشتیبــان به طوفان در نبـــردند
دشمن بکن مقهــور ،حالــش را تو ناجــور
درغیبت ســردار عــــرش و صـاحب الامـر
چشمان نامحرم بهِ رهبـــر را بکــــن کـــور
هستنــــدایشان ،کیمیـایِ باطِل السّحـــر
حفظش کن و هــردردو رنجی را از او دور
یزدانیـــــم ،خاکـــم به زیــر پــایِ عشقـم،
سیّــدعلــی خامنـــه ای، هســـت منظور.
احمدیزدانی(کوتوال)
برگرفته از وبلاگ kootevall.blog.ir ( متن شعر از اندیشه ناب استاد ارزشمند و معلم گرانقدرمان برادر بزرگوار جناب احمد یزدانی گرانقدر
دفاع از امنیت و آرامش خون می خواهد
دفاع از امنیت و آرامش خون می خواهد
سردار حسین همدانی اولین شهیدی نیست که ما در راه دفاع از حرم حضرت زینب (س) و امنیت ملی ایران مظلومانه در خاک غربت از دست دادیم.
شهیدی که سال ها، از همان اوایل تشکیل سپاه، دست اندرکار شکل دهی و سازماندهی این ارگان مهم بود، در بزنگاه های مهم دفاع مقدس مسئولیت داشت و کنار حاج همت و حاج احمد متوسلیان و ... مخلصانه جنگید تا حتی یک وجب از خاک ایران به حضور متجاوزان آغشته نباشد.
و حالا که تهدید شکل و موقعیتش عوض شده، حاج حسین همدانی از نخستین کسانی بود که باز هم برای آن که مرزهای ایران از گزند تروریست ها در امان باشد و روزی مجبور نباشیم دوباره در مرزهای غربی مان این بار با تروریست ها بجنگیم، به سوریه رفت تا هر آنچه از دوران دفاع مقدس تجربه اندوخته بود در اختیار محور مقاومت بگذارد.
حاج حسین همدانی و افرادی از جنس او که روزها و شب های سختی را در جبهه های دفاع از ایران گذرانده اند به خوبی می دانند که هدف از به هم ریختن سوریه تنها به هم ریختن یک کشور و تصرف چند شهر و روستا نیست. چه این که اگر مردم ایران اکنون در میانه جنگ های منطقه، در امنیت زندگی می گذرانند، نتیجه آن است که ما نه چسبیده به مرزهای جغرافیایی که کیلومترها دورتر از مرزها مشغول دفاع بوده ایم و هستیم و آن جا که هدف از بحران ها برهم زدن امنیت ایران در کوتاه مدت و درازمدت باشد، ایران هوشمندانه چه پیدا و چه پنهان مقابل برهم خوردن امنیت خود و منطقه ایستاده است.
شهادت حاج حسین همدانی در سرزمین سوریه که مزین به نام مبارک عمه سادات (ع) است، به خودی خود از ۳ منظر باید مورد توجه جدی قرار گیرد:
۱ - برخی کشورها از جمله آمریکا درحالی در سالگرد یک سالگی ائتلاف ضد داعش خود قرار گرفته اند که براساس گزارش برخی نهادهای نظامی و امنیتی طی این مدت ۹۰درصد حملات هوایی شان در بیابان ها و مناطق خالی از سکنه و تروریست بوده است. آمریکایی ها که بعضا حتی محموله های تسلیحاتی و غذایی برای تروریست ها از هواپیماهایشان به زمین انداخته اند، نه تنها اقدام جدی برای بیرون راندن تروریست ها در سوریه نداشته اند بلکه در یک سال گذشته داعش و سایرگروه های تروریست قدرت بیشتر هم گرفته اند و مناطق بیشتری را تصرف کرده و افراد بیشتری را سلاخی کرده اند.
تازه ترین سناریوی متناقض غربی ها در سوریه نیز در چند روز اخیر شکل گرفته است. جایی که در مقابل حملات هوایی روسیه آمریکایی ها رسما خواستار توقف حملات به تروریست هایی شده که آن را «تروریست خوب»می دانند. شهادت شهید حسین همدانی، که هنوز هم که این سطور را می نویسم باورش بسیار سخت است، در کنار خون پاک شهدای دیگر ایران که در سوریه یا عراق هنگام دفاع از محور مقاومت بر زمین ریخته شده، برخلاف ادعای غربی ها نشان می دهد که ایران در دفاع از آن چه مرزهای امنیت ملی و اعتقادی خود می داند،جدی است و آن را نه از کابین خلبان که روی زمین های پر از کمین و مین و ... دنبال می کند.
و در این مسیر ابایی از آن ندارد که ارزشمندترین گوهرها و سرمایه های انسانی اش را رهسپار بیابان های سوریه کند. پر واضح است که آنچه در سوریه می تواند معادلات جبهه نبرد را در مسیر نهایی قرار دهد نه عملیات های هوایی بلکه نبرد رودررو با تروریست هاست. خون شهدای ایران نشان می دهد که ما می دانیم اگر می خواهیم دامنه ناامنی ها و سلاخی ها توسط تروریست های تکفیری خدای ناکرده به شهرها و روستاهای مرزی ما کشیده نشود باید با همه وجود مقابل تروریست ها بایستیم و در این مسیر حاج حسین ها را چه باک که خون پاکشان نثار امنیت و آرامش ایران شود.
۲ - از دست دادن حاج حسین همدانی در سوریه، شاید یکی از سنگین ترین ضایعه هایی باشد که از ابتدای آغاز بحران سوریه تاکنون ما به خود دیده ایم. گرچه به خاک و خون کشیده شدن صدها هزار زن و کودک بی گناه در منطقه به خودی خود ضایعه ای سنگین است.
با این حال می خواهم بگویم برای ما از دست دادن حاج حسین همدانی سخت و ضایعه بار است. چه آن که جبهه مقاومت فردی متخصص را پس از ۴ سال کسب تجربه در عرصه میدانی سوریه از دست داد و باید تنها امیدوار باشیم که برای جایگزینی این مردان بی ادعا و پرافتخار اقدامات مناسبی انجام شده باشد که عرصه میدانی ما از این اسطوره ها، چه در حوزه معنوی و چه در حوزه تخصص نظامی، خالی نباشد.
۳ - صبح جمعه که خبر شهادت حاج حسین همدانی را شنیدم، ناخودآگاه در ذهنم مرور کردم که کمتر از یک هفته تا محرم مانده وحیف که سردار نماند و این محرم را ندید. اما ظریفی می گفت، خوشا به حالش که این محرم را کنار ارباب خواهد بود، خوشا به حالش که شهد شهادت را از شقی ترین تفکرات چشید، مانند مولایش علی (ع) و اربابش حسین (ع).
در دوره‌ای که همه کفر مقابل همه اسلام ایستاده است، خوشابه حال حاج حسین که خودش را در روز مباهله، به مباهله قرن بیست و یکم رسانده بود. حالا در روزی که غربی ها به دنبال برنده جایزه صلح نوبل بودند، سردار جایزه اش را گرفت و در شبی که مزین به نام اباعبدا...(ع) است میهمان سفره حضرت شد. جایزه صلح را باید به حاج حسین داد که بار آخر که به سوریه می رفت گفته بود: «این بار احساس می کنم بازگشتی نیست...» جایزه صلح را به سردار حسین همدانی می دهیم که موی سپیدش را با خون سرخ خود خضاب کرد و به دیدار ارباب شتافت تا ثابت کند برای ما دفاع از انقلاب اسلامی و امنیت ایران و مبارزه با تروریسم نه در ائتلاف های گوناگون و پر سروصدا که در میدان نبرد با خون معنا می شود.چه این که «...فیا سیوف خذینی»
شهیدی که سال ها، از همان اوایل تشکیل سپاه، دست اندرکار شکل دهی و سازماندهی این ارگان مهم بود، در بزنگاه های مهم دفاع مقدس مسئولیت داشت و کنار حاج همت و حاج احمد متوسلیان و ... مخلصانه جنگید تا حتی یک وجب از خاک ایران به حضور متجاوزان آغشته نباشد.
و حالا که تهدید شکل و موقعیتش عوض شده، حاج حسین همدانی از نخستین کسانی بود که باز هم برای آن که مرزهای ایران از گزند تروریست ها در امان باشد و روزی مجبور نباشیم دوباره در مرزهای غربی مان این بار با تروریست ها بجنگیم، به سوریه رفت تا هر آنچه از دوران دفاع مقدس تجربه اندوخته بود در اختیار محور مقاومت بگذارد.
حاج حسین همدانی و افرادی از جنس او که روزها و شب های سختی را در جبهه های دفاع از ایران گذرانده اند به خوبی می دانند که هدف از به هم ریختن سوریه تنها به هم ریختن یک کشور و تصرف چند شهر و روستا نیست. چه این که اگر مردم ایران اکنون در میانه جنگ های منطقه، در امنیت زندگی می گذرانند، نتیجه آن است که ما نه چسبیده به مرزهای جغرافیایی که کیلومترها دورتر از مرزها مشغول دفاع بوده ایم و هستیم و آن جا که هدف از بحران ها برهم زدن امنیت ایران در کوتاه مدت و درازمدت باشد، ایران هوشمندانه چه پیدا و چه پنهان مقابل برهم خوردن امنیت خود و منطقه ایستاده است.
شهادت حاج حسین همدانی در سرزمین سوریه که مزین به نام مبارک عمه سادات (ع) است، به خودی خود از ۳ منظر باید مورد توجه جدی قرار گیرد:
۱ - برخی کشورها از جمله آمریکا درحالی در سالگرد یک سالگی ائتلاف ضد داعش خود قرار گرفته اند که براساس گزارش برخی نهادهای نظامی و امنیتی طی این مدت ۹۰درصد حملات هوایی شان در بیابان ها و مناطق خالی از سکنه و تروریست بوده است. آمریکایی ها که بعضا حتی محموله های تسلیحاتی و غذایی برای تروریست ها از هواپیماهایشان به زمین انداخته اند، نه تنها اقدام جدی برای بیرون راندن تروریست ها در سوریه نداشته اند بلکه در یک سال گذشته داعش و سایر
جایزه صلح را به سردار حسین همدانی می دهیم که موی سپیدش را با خون سرخ خود خضاب کرد و به دیدار ارباب شتافت تا ثابت کند برای ما دفاع از انقلاب اسلامی و امنیت ایران و مبارزه با تروریسم نه در ائتلاف های گوناگون و پر سروصدا که در میدان نبرد با خون معنا می شود
تازه ترین سناریوی متناقض غربی ها در سوریه نیز در چند روز اخیر شکل گرفته است. جایی که در مقابل حملات هوایی روسیه آمریکایی ها رسما خواستار توقف حملات به تروریست هایی شده که آن را «تروریست خوب»می دانند. شهادت شهید حسین همدانی، که هنوز هم که این سطور را می نویسم باورش بسیار سخت است، در کنار خون پاک شهدای دیگر ایران که در سوریه یا عراق هنگام دفاع از محور مقاومت بر زمین ریخته شده، برخلاف ادعای غربی ها نشان می دهد که ایران در دفاع از آن چه مرزهای امنیت ملی و اعتقادی خود می داند،جدی است و آن را نه از کابین خلبان که روی زمین های پر از کمین و مین و ... دنبال می کند.
و در این مسیر ابایی از آن ندارد که ارزشمندترین گوهرها و سرمایه های انسانی اش را رهسپار بیابان های سوریه کند. پر واضح است که آنچه در سوریه می تواند معادلات جبهه نبرد را در مسیر نهایی قرار دهد نه عملیات های هوایی بلکه نبرد رودررو با تروریست هاست. خون شهدای ایران نشان می دهد که ما می دانیم اگر می خواهیم دامنه ناامنی ها و سلاخی ها توسط تروریست های تکفیری خدای ناکرده به شهرها و روستاهای مرزی ما کشیده نشود باید با همه وجود مقابل تروریست ها بایستیم و در این مسیر حاج حسین ها را چه باک که خون پاکشان نثار امنیت و آرامش ایران شود.
۲ - از دست دادن حاج حسین همدانی در سوریه، شاید یکی از سنگین ترین ضایعه هایی باشد که از ابتدای آغاز بحران سوریه تاکنون ما به خود دیده ایم. گرچه به خاک و خون کشیده شدن صدها هزار زن و کودک بی گناه در منطقه به خودی خود ضایعه ای سنگین است.
با این حال می خواهم بگویم برای ما از دست دادن حاج حسین همدانی سخت و ضایعه بار است. چه آن که جبهه مقاومت فردی متخصص را پس از ۴ سال کسب تجربه در عرصه میدانی سوریه از دست داد و باید تنها امیدوار باشیم که برای جایگزینی این مردان بی ادعا و پرافتخار اقدامات مناسبی انجام شده باشد که عرصه میدانی ما از این اسطوره ها، چه در حوزه معنوی و چه در حوزه تخصص نظامی، خالی نباشد.
۳ - صبح جمعه که خبر شهادت حاج حسین همدانی را شنیدم، ناخودآگاه در ذهنم مرور کردم که کمتر از یک هفته تا محرم مانده وحیف که سردار نماند و این محرم را ندید. اما ظریفی می گفت، خوشا به حالش که این محرم را کنار ارباب خواهد بود، خوشا به حالش که شهد شهادت را از شقی ترین تفکرات چشید، مانند مولایش علی (ع) و اربابش حسین (ع).
در دوره‌ای که همه کفر مقابل همه اسلام ایستاده است، خوشابه حال حاج حسین که خودش را در روز مباهله، به مباهله قرن بیست و یکم رسانده بود. حالا در روزی که غربی ها به دنبال برنده جایزه صلح نوبل بودند، سردار جایزه اش را گرفت و در شبی که مزین به نام اباعبدا...(ع) است میهمان سفره حضرت شد. جایزه صلح را باید به حاج حسین داد که بار آخر که به سوریه می رفت گفته بود: «این بار احساس می کنم بازگشتی نیست...» جایزه صلح را به سردار حسین همدانی می دهیم که موی سپیدش را با خون سرخ خود خضاب کرد و به دیدار ارباب شتافت تا ثابت کند برای ما دفاع از انقلاب اسلامی و امنیت ایران و مبارزه با تروریسم نه در ائتلاف های گوناگون و پر سروصدا که در میدان نبرد با خون معنا می شود.چه این که «...فیا سیوف خذینی»
شهادت سردار همدانی در سوریه
سردار حسین همدانی از فرماندهان سپاه پاسداران عصر پنجشنبه در سوریه به شهادت رسید.
سردار سرتیپ پاسدار حسین همدانی از فرماندهان دوران دفاع مقدس و مستشاران ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و مدافعان حرم در طول سالهای گذشته که نقش تعیین کننده ای در حفظ و حراست حرم حضرت زینب (س) و کمک و تقویت جبهه مقاومت اسلامی در جنگ تروریستی سوریه داشت ، عصر روز پنجشنبه در حین انجام ماموریت های مستشاری در حومه شهر حلب به دست تروریستهای داعشی به شهادت رسید.
سردار حسین همدانی یکی از فرماندهان قدیمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جنگ تحمیلی و از بنیانگذاران سپاه همدان بود و مدتی نیز فرماندهی لشکر 27 محمدرسول‌الله را برعهده داشت.
پس از تبدیل این لشکر به سپاه محمد رسول‌الله فرمانده این سپاه نیز برعهده سردار همدانی بود.
خاطرات وی در قالب 2 کتاب «مهتاب خیّن» و «تکلیف است برادر» منتشر شده است.
سالی 1000 عمل جراحی در 8 سال دفاع مقدس در بیمارستان های صحرایی یک رکورد جهانی است
| رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران : |
| سالی 1000 عمل جراحی در 8 سال دفاع مقدس در بیمارستان های صحرایی یک رکورد جهانی است |
 شهیدخبر(شهیدنیوز): رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران با بیان اینکه در تابلوی افتخارات جامعه پزشکی، قطعه دفاع مقدس متفاوت است، اظهار داشت:در این دوران بالغ بر ۸ هزار عمل بزرگ شفابخش در بیمارستان‌های صحرایی انجام شد و بالغ بر ۱۸۰ هزار خدمت و حدود ۱۰۰ هزار مداخله در این بیمارستان‌ها صورت گرفت. |
دکتر علی رضا زالی در همایش نقش جامعه پزشکی در دوران دفاع مقدس با اشاره به حضور ۲۱۰ پست اورژانس، ۸۴۰ پست امدادی و بالغ بر ۴۳ بیمارستان تخصصی صحرایی و شبه صحرایی، گفت: این مهم با حرکت هوشمندانه و فنی- مهندسی جهادی اتفاق افتاد. وی افزود: گمانه‌زنی‌ها حاکی از این است که در چنین شرایطی بالغ بر ۸ هزار عمل بزرگ شفابخش در بیمارستان‌های صحرایی انجام شد و بالغ بر ۱۸۰ هزار خدمت و حدود ۱۰۰ هزار مداخله در این بیمارستان‌ها صورت گرفت. زالی با بیان اینکه آن چیزی که در تاریخ پزشکی ایران سترگ است، رکوردشکنی است، ادامه داد: آخرین بار در جامعه علمی از نظر «سرعت رسیدگی به شرایط مصدومان» جنگ کره است که رکورد دارد. در حالی که در عملیات موخر دفاع مقدس، رسیدگی به مجروحان به کسری از ساعت، سرعت رسیده است که در اواخر قرن بیستم این یک سرعت رکوردار بود که باید در جامعه علمی آن را مطرح کرد. رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران تصریح کرد: این سرعت و دقت نشان‌دهنده شجاعت و حضور در صحنه جامعه پزشکی است و نکته قابل توجه بحث «بهداشت جنگ» است. زالی با بیان اینکه در جنگ و رخدادهای غیر طبیعی مشکلات بهداشتی و بیماری‌های اپیدمیک وجود دارد؛ خاطرنشان کرد : در هیچ جای جنگ ۸ ساله ایران- عراق بیماری اپیدمیکی که از جبهه به پشت جبهه و شهرها منتقل شود، وجود ندارد و این یک دستاورد بزرگی است که کمتر به آن توجه شده است. زالی مواجهه جامعه پزشکی با شرایط جدید را دستاورد دیگری از جامعه پزشکی دانست و گفت :برای درمان مجروحین جنگ یا دانش و مهارت آن قبلاً کسب نشده بود و یا به شکل کلاسیک موجود نبود و یا اینکه اولین بار با این شرایط مواجه می‌شدند. وی اضافه کرد: بنا براین نه در کتب پزشکی ما این مستندات موجود بود و نه مهارت کافی برای مواجهه وجود داشت. اما با طراحی تیم پزشکی کشور حرکت ارزنده‌ای در درمان مصدومان شروع شد. زالی در بخش دیگری از سخنان خود «افزایش توان پزشکی و مهارت تیم جراحی» را از دستاوردهای به یاد ماندنی حضور پزشکان در دفاع مقدس عنوان کرد و خاطرنشان ساخت : باید به این موارد توجه شود و سکانسی از حضور پزشکان را به تصویر بکشیم و برای پزشکان جوان یادآوری کنیم که چگونه همکاران آنها در جبهه‌های جنگ ایثارگری کردند. |
گرامیداشت هشت سال دفاع مقدس و بزرگ مردانی که دل هایی بزرگ و دریایی داشتند
بزرگداشت هفتهٔ دفاع مقدس در هفتهٔ اول مهر هر سال یادآور ایثار و فداکاریِ بزرگ مردانی است که در سی و چند سال پیش خالصانه از همه چیز خود گذشتند و برای بقای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از جان مایه گذاشتند. بزرگ مردانی که هرچند از لحاظ سن و جُثه کوچک بودند؛ اما دل هایی بزرگ و دریایی داشتند. جوان های کم سن و سال در آن روزهای پر از خاطره، کاری کردند کارستان. در آن زمان ایثار، شجاعت و فداکاری این فرزندان پاک ایران زمین دنیا را به تعجب واداشت. کار به جایی رسید که حتی دشمنان هم دست به دندان ماندند و مردانگی شان را ستودند.
برای جوانان امروزی عرض مینمایم که در آن روزهای پر از خاطره پدران و اسلاف شما درس و بحث و کتاب و دفتر و دانشگاه را کنار گذاشتند و بدون اینکه فکر کنند چه آینده ای در انتظارشان است به جبهه رفتند. فکر نکنید در آن زمان پدر و مادرها از سر جان بچه هایشان سیر بودند و آنها را عمداً به استقبال توپ و تانک می فرستادند. این یک اصل کلی است که هیچ پدر و مادری در دنیا آرزوی مرگ فرزندش را ندارد. آن زمان هم رزمنده ها با زحمت زیاد والدین شان را راضی می کردند تا اجازه دهند به جبهه بروند. اکثر پدر و مادرها با اشک چشم فرزندان شان را موقع رفتن به جبهه بدرقه می کردند. دفاع مقدس ما یک استثناء بود که والدین فرزندان شان را به سفری می فرستادند که امکان برگشتن از آن سفر کم بود. آن زمان وحدت بود و یکدلی و جنگ ما با دشمن یک جنگ ایدئولوژیک بود. رزمندگان ما قبل از اینکه برای خاک بجنگند برای دفاع از ایدئولوژی می جنگیدند. همه تلاش می کردند هرچه زودتر صدام و بعثی ها را از خاک کشورمان بیرون کنند. به نوعی دین ما هدف دشمنان قرار گرفته بود.
جوانان آن زمان شهادت را "شیرین تر از عسل" می دانستند. برای آنها واژهٔ مرگ مفهومی نداشت. بیشترشان در آن سنگرهای خاکی حسابی دامن خدا را می چسبیدند و برای یافتن گنج شهادت به حضرت دوست التماس می کردند. آنها در خط مقدم و در شب عملیات خود را در چند قدمی بهشت می دیدند. بر این باورم سجده های طولانی بچه ها در سنگرهای تاریکی که فقط چند متر با دشمن فاصله داشت، ملائکهٔ خدا را هم به تعجب واداشته بود. آن ها در شب های عملیات آبروی یک ملت را بر دوش می کشیدند و گاهی تا 48 ساعت خواب را بر چشمانشان حرام می کردند.
این مقدمهٔ نسبتاً طولانی را گفتم که ببینیم وظیفهٔ مردم و مسئولین ما در زمان کنونی نسبت به قهرمانان، بازماندگان و به عبارتی کهنه سربازان جنگ چیست. اگر خودم جانباز نبودم راحت تر می توانستم حق مطلب را ادا کنم؛اما چه کنم که بعضی وقتها دل آدم به درد می آید. البته من به عنوان یک جانباز خودم را طلب کار مردم نمی بینم؛ اما کم توجهی به قشر ایثارگر در جامعه را متوجه مسئولین و مخصوصاً آنهایی که مدعی کار فرهنگی هستند، می دانم.
هفتهٔ دفاع مقدس گذشت. خوب دقت کنید، گزارشگران رسانهٔ ملی برای خالی نبودن عریضه دوربین های شان را بر می دارند و به آسایشگاه های جانبازان می روند. درست است که یکی از مظلوم ترین اقشار جامعه همین جانبازانی هستند که در آسایشگاهها اسیر تخت و ویلچرند؛ اما چرا گزارشگران محترم همیشه راحت ترین راه را برای تهیهٔ گزارش انتخاب می کنند؟ مسئولین صدا و سیما پاسخ دهند در هر ماه چند جانباز موفق را که به مدارج عالی رسیده و در حال ارائهٔ خدمت به جامعه اند را معرفی می کنند؟ در طول یک سال چقدر؟
واقعاً مسئولین فرهنگی ما بعد از بیست و چند سالی که از پایان جنگ می گذرد تا چه اندازه توانسته اند در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه و تأثیرگذاری آن در نسل نو همت و تلاش کنند و این فرهنگ ناب را گسترش دهند؟ اصلاً آیا همت و تلاشی وجود دارد؟ در سال های اخیر چند فیلم تأثیر گذار در مورد دفاع مقدس ساخته شده است؟ آیا کتاب های دفاع مقدس در بطن خانه ها، دبیرستان ها و دانشگاه های ما جایگاهی پیدا کرده است؟ چند درصد از هدایایی که مسئولین برای تشویق کارکنانشان می خرند، کتاب های دفاع مقدس است؟ مردم ما و مخصوصاً نسل جوان و نوجوان ما چگونه باید با فرهنگ ایثار و جانبازی آشنا شوند؟
بیاییم در ایامی مثل هفتهٔ دفاع مقدس و مناسبت های دیگر از شهدایی که جانشان را در طبق اخلاص گذاشتند و برای ماندگاری دین و مملکت از همه چیز خود گذشتند، بیشتر بیاندیشیم. بیاییم در این ایام به کسانی که سی سال است سلامتی شان را تقدیم کرده اند و روی تخت ها افتاده یا ویلچرنشین شده اند، بیاندیشیم. بیاییم به والدین شهدا بیندیشیم که به سن پیری رسیده اند و هر سال با سفر به دیار باقی برکت را هم با خودشان می برند. بیاییم...